چهار شاخ ماندگی

 

توی یکی از گروه های تلگرامی که عضو هستم گفتگویی بین آقایان رخ داد راجع به زنان ! هر کدام که نظر داده بودند مابقی با خوشحالی تایید کرده بودند ! یکی از آن ها بین صحبت هاش چند بار خانم ها را مفتخور خطاب کرده بود !!!! بله با همین وقاحت همه ی زنان را مفتخور نامیده بود و آن طور که پیدا بود همه شان از این حرف کلی کیفور شده بودند ! یکی از خانم ها وارد بحث شده بود و وقتی همه مردها دسته جمعی به او هجوم آورده بودند ، دخترک چاره ای ندیده بود جز خروج از گروه !

اینکه من رفتم و چه گفتم بماند ! اینکه چطور خیلی مودبانه سر این کلمه ی مفتخور حال همه شان را گرفتم هم بماند .. اما میخواهم بدانید که اصلا حرفی از مردان و نگرش و دیدشان نزدم . داد و بیداد نکردم که ای امان از دست شما مردها و چه و چه و چه .. هر چه نوشتم تنها پاسخ حرف ها و سوالاتی بود که خودشان گفته و پرسیده بودند ! اما جالب همان پسری که زنان را مفتخور نامیده بود به پی وی ِ من آمد که مثلا اگر حرفی زده که بنده ناراحت شده ام عذرخواهی کند ، اما آخر حرف هایش موقع خداحافظی به بنده گفت: " راستی تی تی خانم لطفا اینقدر مرد ستیز نباشید " !! ( یا خدا هنوز نمیدانم این حرفش را کجای دلم بگذارم)

دفت کنید ! بحث را خود آقایان با پستی علیه زنان آغاز کرده بودند . خودشان همه جوره به زنان توهین کرده بودند و کسی هم حرفی نزده بود . آن وقت زنی را که در مقام دفاع و نه حمله وارد شده بود ؛ مرد ستیز می خواندند !

اولین باری نیست که با چنین واژه ای برخورد می کنم و به چنین لقب ِ بیخودی ، مفتخر .. اما واقعا برایم سوال شده تلاش برای رسیدن به حقوق ِ همیشه از کف رفته ی زنان چه ربطی به مرد ستیزی دارد ؟ اینکه مثلا زنی می گوید من هم میخواهم شهادتم با شهادت مردان برابر باشد ، دیه ام برابر باشد ، حق ارثم برابر باشد .. اینکه زنی بگوید چه معنی دارد پیش از ازدواج از من تست باکرگی درخواست می شود و الی آخر .. این دسته از درخواست ها چه ربطی به ستیز با مردان دارد ؟

اینکه عده ای از مردان صحبت راجع به حقوق این چنینی را با مرد ستیزی یکی می دانند به گمانم تنها می تواند ناشی از خودخواهی و ترس شان باشد .. ترس از اینکه مبادا با این برابری ها قدرت ، برتری و سلطه گری هایشان از بین برود .. اینکه مبادا حیطه اختیاراتشان محدود شود .

بخوانید ضرر ندارد

بالاخره بعد از هشت ماه دربدری و کتاب های نیمه کاره ی رها شده ( مثلا کتابی از سیموون دوبووار ، یکی دو تا نمایشنامه ، دو تا کتاب از دو تا شاعر جوان ، دو سه تا هم داستان که همه شان نیمه کاره توی قفسه دارند بهم دهن کجی میکنند) حالا کتابی پیدا شده که مرا مجبور میکند آخر شب ها خودم را به در و دیوار بکویم که هر طوری هست - حتی شده قدر 5 صفحه - بخوانمش !!

کتاب ِ زن و سکس در تاریخ .. نوشته سیامک ستوده

من و کشکم .. همین الان یهویی

داشتم سعی می کردم با حس انحصار طلبی ام راجع به آن موضوع خاص مقابله کنم .. از آن مدل انحصارطلبی ها که انجام کاری را تنها در گرو وجود چیزی یا شخصی یا شرایطی خاص بدانی .. ساده نبود .. ساده نیست و حالا حالا ها باید بروم کشکم را بسابم !